{-KahretSin..!KurtuLamıyorDuM..!-}

İçimde bir yangın var yangının sebebi sen...

Gözümde yaşlar var söndürmeye yetmeyen...

Gözyaşların sebebi sen...

İçimdeki yangın alev alır ortasında ben...

Hep ben bekledim,ben kaldım giden sen...

Çocuklar gibi ağlardım hiç durmazdı gözyaşım..

Ağlatırdın ne yapmalıydım.. Yalvartırdın herşeye razıydım..

Bir gün bilemedim gideceğini.. Bu kez yağmurla sana ağladım...

Yaşayamam sandım sen gidince ölürüm sandım..

Günlerde sessiz,geceleri nefessiz kaldım. Ağladım... Yalvardım...

Gururumu yok saydım...

Yıkılmış kentler gördüm; Seni gördüm.

Bensizliğimin önünde; Sessizce duran senler gördüm.

Sessizce yıkılırken; İkimizi gördüm.

Soluk soluğa kaçarken Kentin ortasında

Yangınlar çıkarırken gördüm ikimizi;

Yaşayamadığımız kentleri ateşe verirken; üşüyorum...

Çok üşüdüm yokluğunda buzdan kaleler devrildi üstüme hayallerimiz paramparça.

Aynada her yüz sen oldu..sen yoktun..ben hiç ben olamıyordum..

sen gittinn ben Yavaş yavaş ölüyordum..

Umudumu gizlediğim yastık altı kuş çoktan uçup gitmişti bi anda..

sen yoktun ben Hiç ben olamıyordum..tanımıyordum kendimi...

Herkesi sana benzetip yıllar sonrada olsa kimseyi yerine kimseyi koyamıyordum..

Güçsüzdüm yeniliyorum.. Hayat bu benim hayatım değil Aynalardaki yüz benim değil

Hergün ağlayan ben değil Yabancıyım kendime...

Bu şehir,anılar ve sen doluydu..her bi köşesi sen kokuyor..

rüzgar bile ismini söylüyordu..

El ele baktığımız deniz dalgaları gözlerini anımsatıyordu..

Kahretsin Kurtulamıyordum..!

Kolkola yürüdüğümüz sahil ıssız şimdi geçiyorum..

Yol bitince sende bitecekmisin diye düşünüyorum..

Acabaa şu dalgayıda atlatsa deniz.. bırakırmı gözlerini anımsatmayı..

Biraz daha hızlı esse rüzgar ismini unuturmu dudakları..

Biraz daha yansa kalbim yansada kül olup bitermisin acaba....??

ČξΎ∟AЙ