кαℓємiм ѕαηα αğℓαмαуα¢αк уüяєкѕiziм . . . . . !

Sensiz daha bir kopuk cümlelerim...Birleştirirmi kalbimi iyileştirirmi bu mutluluk senaryosu kalbim yaralı nitekim...

Seni unutmak için daha kaç kişiyi sana benzetip sonrada çekip gideceğim..?

Gökyüzünde bulut ya kokundaha kaç kez yağmur yağsın diye delice bekleyeceğim..?

Parmak uçlarımdan başlayan bu sevda yanığına hangi yağmurla son verecek yüreğim..?

Bu sevda kırıklarını sarmaya hangi yara bandı olur deva..?Kim çeker bile bile acıyı içine...

Unutursun diye ölemiyorum bile...Gözlerimin buğusunu kaçıncı kez kırpışımda çözeceğimçözeceğimde gözlerimdeki seni nasıl silecek yüreğim..?

Bu başlamasın dediğim kaçıncı aşk?Yüreğimin çıkarına değildi bu yaş...

Sel oldu bastı içimiyüreğime yağdı damla damla bu aşk...

Ve bakgurur duy şimdi kendinle..Herkesden nefret ettim sen diye..

Ardımda gözyaşıardımda nefretardımda vicdan azabı biriktirdim..

Bunların hepsi sana gücümü göstermek içindi.!

Ben sevgi dolu kalbimi sende bıraktığımdan berisen sevgi dolu kalbimi idama mahkum

ettiğinden beri kalpsiz vicdansız sevgili

dünyayı umursamayan zavallı biri oldum..

Ve sende kaldığından beri ruhumİçim ayazdışım buz oldu dondum.

Hadi gurur duy şimdi kendinle.!Ben seni yazarken sevgiyle yüreğimi ağlattım..

Ben seni yazarken öfkeylekalemimi ağlattım..Ben seni yazarken ümitle gözlerimi ağlattım..

Ama artık sona yaklaştıniçime işlemiştin dağıldın..Sonunu görüyorum..!

Çünkü artık ne yüreğimne kalemimnede gözlerim sana ağlamıyacak yüreksizim..!